Who is she?
Sharon
“Wat je ook wilt doen, ga je gang en doe het! Het is mogelijk!“
Als ik een seizoen was, was ik … Herfst
Als ik een bloem was, was ik … Narcis
Als ik een sport was, was ik … Speurder
Als ik een motto was, was ik … “Leef, lief en lach”
Als ik een muziekinstrument was, was ik … Een viool
Als ik een stad was, was ik … Rome
Als ik een dier was, was ik … Een kat of een olifant
- Interview
Vraag 1:
Wat betekent het voor jou om een vrouw te zijn?
Ik ben blij dat ik een vrouw ben, ik denk dat als ik de keuze had tussen een vrouw of een man zijn, ik voor een vrouw zou kiezen omdat ik zeker blij ben om een vrouw te zijn. Ik ben opgegroeid in een gezin met twee andere zussen, dus mijn vader was de enige man. Hij gaf ons veel respect, veel onafhankelijkheid en ik denk dat het door mijn vader komt dat ik de persoon ben die ik vandaag ben.
Ik ben nergens bang voor; ik verwacht respect van mensen, en ik geef veel respect terug. Nu ik zelf drie kinderen heb, weet ik dat het vermogen dat wij in ons lichaam hebben om ons voort te planten en baby’s te verwekken, ongelooflijk is. Ik voel niet, ik volg niet, en ik heb me nog nooit bedreigd gevoeld in welke situatie dan ook. Ik kan naar feestjes gaan, en zelfs als het een zaal vol mannen is, kan het me niet schelen.
Ik heb nooit de ongelijkheid tussen een man en een vrouw gevoeld; ik heb me nooit in die situatie bevonden. Dus als ik dit soort situaties zie of hoor, is het heel moeilijk te begrijpen, want in mijn 64 jaar leven heb ik me nog nooit geïntimideerd gevoeld door een man of geïntimideerd door een situatie… Misschien heb ik veel geluk gehad, dat kan zeker! Ik ben blij dat ik een vrouw ben, ik denk dat wij gevoeliger zijn dan een man, wij zijn oplettender, en wij hebben de intuïtie om empathie en sympathie voor anderen te hebben.
Vraag 2:
Hoe en waarom integreer je sport in je dagelijkse routine?
De belangrijkste reden is om me goed te voelen. Ik wil lang leven. Ik respecteer mijn lichaam. In mijn familiekring was mijn moeder al op zeer jonge leeftijd ziek. Toen ze 49 was, stelden de dokters vast dat ze een hartziekte had, cardiomyopathie, een aandoening van de spieren rond het hart. Door deze ziekte kon ze niet meer lopen, en dat veranderde haar mentaliteit totaal, want haar lichaam vertelde haar dat ze niet kon lopen, ze vertelde zichzelf dat ze niet kon lopen, terwijl ze in feite gewoon geen lange afstanden meer kon lopen.
Vanaf die dag beloofde ik mezelf dat ik niet hetzelfde wilde meemaken. Op dat moment was ik 28 jaar oud en had al kinderen. Ik was beperkt in wat ik kon doen door een gebrek aan tijd. Zodra mijn kinderen het huis uit waren (ik was toen 50 jaar oud), ben ik heel intensief gaan sporten. Ik heb marathons gelopen, ik heb de Kilimanjaro beklommen, ik heb Machu Picchu gelopen, ik heb de Vierdaagse in Nijmegen gedaan (ongeveer 40 km lopen per dag gedurende 4 opeenvolgende dagen) …
Ik doe ook aan yoga omdat het een ander soort oefening is, heel ontspannend, maar tegelijkertijd ook heel zwaar. Omdat ik graag buiten ben, combineer ik deze sportieve inspanningen met uitstapjes, om iets avontuurlijker te zijn, zoals Machu Picchu of de IJsland.
Ik heb ook stadsmarathons gedaan, maar dat is niet helemaal hetzelfde. Ik ben hier niet om te winnen, ik ben niet de snelste… Ik doe het gewoon omdat het goed voelt, ik voel me echt goed na het sporten. Ik wil gewoon mijn lichaam respecteren; Ik wil er zijn voor mijn kinderen. Ik wil een lang en gezond leven leiden en als ik dat kan doen door te sporten, dan ga ik dat doen.
Vraag 3:
Als u enige kennis en/of advies aan andere vrouwen zou moeten doorgeven, wat zou dat dan zijn?
Dat zou zijn: “Respecteer jezelf en hou van jezelf! Wees soms egoïstisch, doe dingen voor jezelf, je hoeft niet altijd anderen op de eerste plaats te zetten. Dus respecteer jezelf, hou van jezelf en wees zeker van jezelf! En wat je ook wilt doen, ga je gang en doe het! Het kan gedaan worden!”